Kocierz – ostatnia góra Karkonoszy

Zachodnią granicę pomiędzy Karkonoszami i Górami Izerskimi wyznacza rzeka Kamienna oraz Przełęcz Szklarska w Jakuszycach. Ostatnim szczytem po polskiej stronie granicy jest Kocierz (Kacirske Kamene, Kočiči Kamene, niem. Katzenstein – 929 m n.p.m.)

Wyprawa na Kocierz należy raczej do tych łatwiejszych, więc tym bardziej warto się tu wybrać, tym bardziej, że są to rejony zdecydowanie rzadziej odwiedzane i można tu naprawdę odpocząć od zgiełku.

W XV wieku tuż obok szczytowych skał biegł tzw. szlak ucieczkowy, którymi Bracia Czescy zwani też heretykami lub kacerzami uciekali prze religijnymi prześladowaniami na Śląsk. To właśnie pod skałami odprawiano ostatnie nabożeństwa, żegnając się z czeską ojczyzną. To również tędy przywędrowała do Szklarskiej Poręby Maria Pluchova. To od jej imienia jedną z dzielnic miasta nazwano Marysinem.

Od wojen śląskich w połowie XVIII wieku, kiedy to Fryderyk II Wilhelm, wykorzystał kryzys dynastyczny w Austrii i zbrojnie zajął większą część Śląska, wytyczono tu granicę między Austrią a Prusami, potem między Niemcami a Austro-Węgrami, Niemcami i Czechosłowacją. Do 1958 roku przebiegała tędy granica pomiędzy Polską i Czechosłowacją. Wówczas na podstawie porozumień granicznych w zamian za stację kolejową w dzisiejszym Harrachovie, Polska otrzymała południowe zbocze Kocierza. Do dziś zachował się tu kamienny znak graniczny.

Ze szczytu rozciąga się rozległa panorama na część Gór Izerskich z Wysokim Kamieniem oraz Mumlavski Wierch.

Choć niegdyś prowadziła tu z Jakuszyc wygodna droga leśna, dziś dojście jest nieco utrudnione z uwagi na zalegające wiatrołomy. Aby tu trafić trzeba jadąc od Szklarskiej Poręby, mniej więcej w połowie drogi pomiędzy leśniczówką w Jakuszycach a stacją paliw skręcić w lewo w stary dukt leśny. Tu można zostawić auto. Dalej do przejście jest niewiele ponad kilometr. Do Jakuszyc warto jednak przyjechać również pociągiem.